CONSTRUCIÓNS INDUSTRIAIS
NO BORDO LITORAL
Info.
O proxecto Arquitectura Límite revisa e debate sobre o potencial do patrimonio arquitectónico industrial e as paisaxes industriais situados ao longo da costa da provincia da Coruña. Para tal fin, preséntase un inventario xeral de bens, do que se destaca unha escolma con exemplos presentados mediante fotografías e un pequeno análise de cada un, así como a realización de composicións en 3D que axuden a comprender mellor a súa estrutura e a súa adecuación á contorna.
O obxectivo de resaltar esta selección de inmobles é facer fincapé na súa singularidade; no seu valor histórico e arquitectónico e na importancia da súa conservación e difusión, contribuindo a evitar o seu deterioro ou desaparición. A toma de fotografías cun vehículo aéreo non tripulado pretende reforzar de xeito visual, cunha estética moi coidada, a idea principal do proxecto, é dicir, afondar no análise das arquitecturas industriais que se sitúan no bordo costeiro, como se axeitan ao territorio, onde o mar o condiciona todo, ao tempo que se ofrece unha perspectiva novedosa de difundir o patrimonio neste tipo de proxectos culturais.
DESEÑO E CONCEPTO VISUAL: NOVAGARDA
SALGADEIRA DA LAXEIRA
[MUROS]
Neste inmoble, coma na maior parte dos deste tipo, elíxese a pedra de gra para reforzar os esquinais e os vanos, mentras que o resto do pano do muro se completa con cachotaría. Os interiores diáfanos permitían distribuir o espazo para adaptalo as distintas actividades que requería o proceso de salgado ou conserva. Este tipo de industria soíase situar no bordo do litoral para facilitar a descarga do peixe desde pequenas embarcacións. A sardiña era o produto máis traballado na ría de Muros e Noia, exportándose a toda a península, comercio que se intensificou coa introdución do novo modelo de explotación por parte de empresarios cataláns que se asentaron na costa galega, principalmente, desde o século XIX.
[MUROS]
Neste inmoble, coma na maior parte dos deste tipo, elíxese a pedra de gra para reforzar os esquinais e os vanos, mentras que o resto do pano do muro se completa con cachotaría. Os interiores diáfanos permitían distribuir o espazo para adaptalo as distintas actividades que requería o proceso de salgado ou conserva. Este tipo de industria soíase situar no bordo do litoral para facilitar a descarga do peixe desde pequenas embarcacións. A sardiña era o produto máis traballado na ría de Muros e Noia, exportándose a toda a península, comercio que se intensificou coa introdución do novo modelo de explotación por parte de empresarios cataláns que se asentaron na costa galega, principalmente, desde o século XIX.