CONSTRUCIÓNS INDUSTRIAIS
NO BORDO LITORAL
Info.
O proxecto Arquitectura Límite revisa e debate sobre o potencial do patrimonio arquitectónico industrial e as paisaxes industriais situados ao longo da costa da provincia da Coruña. Para tal fin, preséntase un inventario xeral de bens, do que se destaca unha escolma con exemplos presentados mediante fotografías e un pequeno análise de cada un, así como a realización de composicións en 3D que axuden a comprender mellor a súa estrutura e a súa adecuación á contorna.
O obxectivo de resaltar esta selección de inmobles é facer fincapé na súa singularidade; no seu valor histórico e arquitectónico e na importancia da súa conservación e difusión, contribuindo a evitar o seu deterioro ou desaparición. A toma de fotografías cun vehículo aéreo non tripulado pretende reforzar de xeito visual, cunha estética moi coidada, a idea principal do proxecto, é dicir, afondar no análise das arquitecturas industriais que se sitúan no bordo costeiro, como se axeitan ao territorio, onde o mar o condiciona todo, ao tempo que se ofrece unha perspectiva novedosa de difundir o patrimonio neste tipo de proxectos culturais.
DESEÑO E CONCEPTO VISUAL: NOVAGARDA
FÁBRICA DOS TRES PICOS
[MUROS]
A ría de Muros e Noia ven sendo un punto estratéxico para a industria pesqueira galega desde a Idade Media, pero será a finais do século XVIII cando comecen a proliferar as fábricas de salazón, principalmente adicadas á sardiña, e, posteriormente, as conserveiras, que constribuirán a reestruturar o texido económico da comarca, dotándose dunha man de obra fundamentalmente feminina. Os restos da Fábrica dos Tres Picos, en referencia ao perfil do fronte que da á ría, son exemplo da proliferación destas instalacións. Cun interior diáfano e muros combinando granito e cachotaría, esta factoría, datada en 1920, estaba destinada ao envasado de bivalvos, sardiña, xarda e xurelo, aínda que nunca chegaría a funcionar.
[MUROS]
A ría de Muros e Noia ven sendo un punto estratéxico para a industria pesqueira galega desde a Idade Media, pero será a finais do século XVIII cando comecen a proliferar as fábricas de salazón, principalmente adicadas á sardiña, e, posteriormente, as conserveiras, que constribuirán a reestruturar o texido económico da comarca, dotándose dunha man de obra fundamentalmente feminina. Os restos da Fábrica dos Tres Picos, en referencia ao perfil do fronte que da á ría, son exemplo da proliferación destas instalacións. Cun interior diáfano e muros combinando granito e cachotaría, esta factoría, datada en 1920, estaba destinada ao envasado de bivalvos, sardiña, xarda e xurelo, aínda que nunca chegaría a funcionar.