CONSTRUCIÓNS INDUSTRIAIS
NO BORDO LITORAL
Info.
O proxecto Arquitectura Límite revisa e debate sobre o potencial do patrimonio arquitectónico industrial e as paisaxes industriais situados ao longo da costa da provincia da Coruña. Para tal fin, preséntase un inventario xeral de bens, do que se destaca unha escolma con exemplos presentados mediante fotografías e un pequeno análise de cada un, así como a realización de composicións en 3D que axuden a comprender mellor a súa estrutura e a súa adecuación á contorna.
O obxectivo de resaltar esta selección de inmobles é facer fincapé na súa singularidade; no seu valor histórico e arquitectónico e na importancia da súa conservación e difusión, contribuindo a evitar o seu deterioro ou desaparición. A toma de fotografías cun vehículo aéreo non tripulado pretende reforzar de xeito visual, cunha estética moi coidada, a idea principal do proxecto, é dicir, afondar no análise das arquitecturas industriais que se sitúan no bordo costeiro, como se axeitan ao territorio, onde o mar o condiciona todo, ao tempo que se ofrece unha perspectiva novedosa de difundir o patrimonio neste tipo de proxectos culturais.
DESEÑO E CONCEPTO VISUAL: NOVAGARDA
CETARIA DE PUNTA SARRIDAL [2]
[CEDEIRA]
Nos extremos da praia de Soneiras sitúanse as infraestruturas empregadas como cetarias, dúas a cada lado. En Punta Sarridal obsérvanse unha das parellas, que aproveitando a orografía do lugar, con dous entrantes profundos entre as rochas, pechan os laterais abertos, permitindo que o fluxo das mareas abasteza os tanques e se renove a auga constantemente. Nun dos espazos consérvase unha estrutura de madeira reticular que puido estar cuberta no seu día. Estas instalacións datan de mediados do século XX e empregáronse para conservar marisco tras a súa pesca para comercializar a nivel nacional.
[CEDEIRA]
Nos extremos da praia de Soneiras sitúanse as infraestruturas empregadas como cetarias, dúas a cada lado. En Punta Sarridal obsérvanse unha das parellas, que aproveitando a orografía do lugar, con dous entrantes profundos entre as rochas, pechan os laterais abertos, permitindo que o fluxo das mareas abasteza os tanques e se renove a auga constantemente. Nun dos espazos consérvase unha estrutura de madeira reticular que puido estar cuberta no seu día. Estas instalacións datan de mediados do século XX e empregáronse para conservar marisco tras a súa pesca para comercializar a nivel nacional.